Persoonlijk verslag van een journalist over haar kankertraject waarbij het haar veel moeite heeft gekost om na de behandeling los te komen van de behandeld arts.‘Hij is per ongeluk een dierbare geworden. Maar niet eentje die ik even kan appen of waar ik mijn gegrilde groentesoep voor kan maken.’ Zittend met een vriend aan de Utrechtse singel probeer ik het grote gemis naar de gynaecologisch oncoloog uit te leggen. Dokter Veer nam mij na de diagnose baarmoederhalskanker hoffelijk, vol optimisme en met goede grappen onder zijn vleugels. Na een lang en emotioneel ziekenhuistraject stond ik tollend weer buiten en bleek ik domweg gehecht geraakt aan mijn arts. Niemand die het begreep. Ik zelf ook niet. Ik was een raar soort fan geworden. Want: ‘Met Sinterklaas aan je dokter denken, dat klopt niet!’ Toch? ‘Een bos bloemen met een beterschapskaartje is toch heel anders dan iemand die letterlijk naast je staat in het ziekenhuis en snapt hoe je je voelt. Het is een ongelijkwaardige, vreemdsoortige liefde tussen dokter en patiënt. Maar een liefde niettemin.’ Rinske van de Goor, huisarts en columnist 'de Volkskrant' ‘Als het gaat om leven en dood is de arts de rots in de branding en het ziekenhuis een veilige plek. Ik herkende meteen het gevoel van heimwee en de gehechtheid aan een arts. 'Domweg gehecht aan de dokter' doorbreekt een taboe.’ Josha Zwaan, auteur van 'Zijspoor', over een zieke zoon Journalist en socioloog Simone Best geeft een heel persoonlijk en openhartig inkijkje in de weg die ze heeft afgelegd om weer los te komen van de arts waar ze zo gehecht aan was geraakt. Ze spreekt hierover met een psycholoog, lotgenoten, talloze dierbaren, haar huisarts, een verpleegkundig specialist en ook met de gynaecologisch oncoloog zelf.

Met het gebruik van zijn eerste xtc-pil op twintigjarige leeftijd ervaart Eduard een en al verbondenheid en is hij in een klap de persoon die hij wil zijn. Maar al snel wordt zijn leven volledig beheerst door cocaïne en later ook door GHB. Na een jarenlange, rauwe en wanhopige weg met meerdere malen herstel en terugval, duikt Eduard uiteindelijk tijdens een spirituele retraite de diepte van zijn psyche in. Het is het begin van een reis waarin hij zijn trauma’s onderzoekt en zichzelf weet te bevrijden. ‘In de loop der jaren heb ik gezien dat verslaving aan drugs en andere middelen schrikbarend toeneemt en levens ruïneert. Dit boek laat op indringende wijze zien wat families en de verslaafde zelf aan schade oplopen. Echter, in herstel zit de boodschap van hoop. Eduard is het levende bewijs hiervan. Don’t give up!’ Lya Young-Afat is familiecounselor en recovery coach. Zij is bekend van het tv-programma Verslaafd! Eduard Volkersz is twintig jaar werkzaam geweest als procesoperator in de (petro) chemische industrie. Hij heeft het roer omgegooid en werkt nu als coach in de verslavingszorg.

Na een jarenlange verslaving aan harddrugs en een daarmee samenhangende compleet ontwrichtende levensstijl wordt na een spirituele retraite een definitieve weg naar herstel ingeslagen.Met het gebruik van zijn eerste xtc-pil op twintigjarige leeftijd ervaart Eduard een en al verbondenheid en is hij in een klap de persoon die hij wil zijn. Maar al snel wordt zijn leven volledig beheerst door cocaïne en later ook door GHB. Na een jarenlange, rauwe en wanhopige weg met meerdere malen herstel en terugval, duikt Eduard uiteindelijk tijdens een spirituele retraite de diepte van zijn psyche in. Het is het begin van een reis waarin hij zijn trauma's onderzoekt en zichzelf weet te bevrijden. 'In de loop der jaren heb ik gezien dat verslaving aan drugs en andere middelen schrikbarend toeneemt en levens ruïneert. Dit boek laat op indringende wijze zien wat families en de verslaafde zelf aan schade oplopen. Echter, in herstel zit de boodschap van hoop. Eduard is het levende bewijs hiervan. Don't give up!' Lya Young-Afat is familiecounselor en recovery coach. Zij is bekend van het tv-programma Verslaafd! Eduard Volkersz is twintig jaar werkzaam geweest als procesoperator in de (petro) chemische industrie. Hij heeft het roer omgegooid en werkt nu als coach in de verslavingszorg.

Een guitig boek voor de aankomende pensionado: Wat gaan we in godsnaam doen met onze tijd als het werk ophoudt?Ontmoetingen, Ontdekkingen en Overpeinzingen Veel bijna-gepensioneerden vragen zich af: wat ga ik doen in die jaren van vrijheid die voor me liggen? Pre-pensionado Erik deed een experiment. Hij en zijn vrouw Annemieke namen een sabbatical van een halfjaar en reisden in een camper door Zuid-Europa. Zijn kijk op mensen en op zichzelf veranderde. Laat je inspireren door zijn vrolijke en onopgesmukte verhalen over het moderne nomadenbestaan, de ontsnapping uit de hectiek van alledag, zonder doel en zonder plan. Over zijn ontmoetingen met tientallen reizigers, overwinteraars, wijnboeren en andere mensen buiten zijn vertrouwde bubbel. Over zijn ontdekkingen van magnifieke plekken in Frankrijk, Spanje, Portugal, Italië en Duitsland. Een persoonlijk en herkenbaar boek met een vleugje zelfhulp en praktische tips, verweven met diepgang en zelfonderzoek. Voor iedereen die op weg is naar een nieuwe levensfase. En voor iedereen die droomt van reizen in een tiny house op wielen. Erik geeft je een zetje om de sabbatical van je leven te ervaren.

Veel bijna-gepensioneerden vragen zich af: wat ga ik doen in die jaren van vrijheid die voor me liggen? Pre-pensionado Erik deed een experiment. Hij en zijn vrouw Annemieke namen een sabbatical van een halfjaar en reisden in een camper door Frankrijk, Spanje, Portugal, Italië en Duitsland. Zijn kijk op mensen en op zichzelf veranderde. Laat je inspireren door zijn vrolijke en onopgesmukte verhalen. Over het moderne nomadenbestaan, de ontsnapping uit de hectiek van alledag, zonder doel en zonder plan. Over zijn ontdekkingen van magnifieke plekken. Over zijn ontmoetingen met tientallen reizigers, overwinteraars, wijnboeren en andere mensen buiten zijn vertrouwde bubbel. Een persoonlijk, herkenbaar en opgewekt boek met een vleugje zelfhulp en praktische tips, voor iedereen die op weg is naar een nieuwe levensfase. En voor iedereen die droomt van reizen in een tiny house op wielen. Erik geeft je een zetje om de sabbatical van je leven te ervaren. Een vlot geschreven verhaal over dagelijkse beslommeringen en serieuze levensvraagstukken. Als verse pensionado heb ik genoten en veel geleerd van deze bijzondere reis. Jan de Hoop, ex-RTL-presentator en camperliefhebber. Levendig, persoonlijk en eigenzinnig. Een ode aan camperaars en het leven op vier wielen. Bernadet Heimans, nomade en schrijver, @wolftrail.travels. Erik van Venetië is adviseur, trainer en spreker over lobbyen, politiek en bestuur. Hij is mede-auteur van Het Grote Lobbyboek en Public affairs in maatschappelijk perspectief. Erik maakt podcasts en presenteert radioprogramma’s.

Over de omgang van een dochter met haar psychiatrische vader, die rijk wil worden met boten bouwen. Met mildheid en humor wordt het ziekteproces weergegeven en de uitstapjes die ze samen ondernamen.Kind zijn van een ouder met psychiatrische problemen betekent altijd gedoe. Zelfs als je elkaar zestien jaar niet ziet, zoals Trea en haar vader. Uiteindelijk wordt het contact hersteld en lukt het hen om alsnog een vader-dochterrelatie te krijgen. De doldwaze tocht die zij vanaf dat moment samen afleggen, eerder verwoord in columns in Trouw, laat zien hoe je kunt meebewegen met gekte, zonder zelf gek te worden. Zelfs als de wereld door een virus gekker dan ooit lijkt te zijn geworden. Een boek voor mensen met ook zo’n ouder, broer, zus of naaste. Een boek dat bemoedigt, troost, inspireert. Dat laat huilen en lachen. ‘Zelden zoveel scherpte en zachtheid bij elkaar gezien als in deze boeiende korte scènes uit het leven van een dochter van een psychiatrische vader. Trea raakt ons elke keer rechtstreeks in het hart.’ Lisette Thooft – auteur en rebalancer ‘Ook bij mensen met een beperking gaat het eerst en vooral om mensen, altijd. Trea schreef met dit boek een treffend en ontroerend pleidooi voor de menselijke maat.’ Bram Bakker – auteur, theatermaker en (ex)psychiater Trea van Vliet schreef honderden columns voor diverse kranten en tijdschriften. Ook schrijft ze biografieën en maakt ze boeken voor families waar iets te vieren of te herdenken valt. Rode draad in haar werk is: hoe doen we dat nou, leven? Dit altijd met een oog voor veelzeggende details, want de grote dingen tonen zich in de kleine dingen.

Over de omgang van een dochter met haar psychiatrische vader, die rijk wil worden met boten bouwen. Met mildheid en humor wordt het ziekteproces weergegeven en de uitstapjes die ze samen ondernamen.Kind zijn van een ouder met psychiatrische problemen betekent altijd gedoe. Zelfs als je elkaar zestien jaar niet ziet, zoals Trea en haar vader. Uiteindelijk wordt het contact hersteld en lukt het hen om alsnog een vader-dochterrelatie te krijgen. De doldwaze tocht die zij vanaf dat moment samen afleggen, eerder verwoord in columns in Trouw, laat zien hoe je kunt meebewegen met gekte, zonder zelf gek te worden. Zelfs als de wereld door een virus gekker dan ooit lijkt te zijn geworden. Een boek voor mensen met ook zo'n ouder, broer, zus of naaste. Een boek dat bemoedigt, troost, inspireert. Dat laat huilen en lachen. 'Zelden zoveel scherpte en zachtheid bij elkaar gezien als in deze boeiende korte scènes uit het leven van een dochter van een psychiatrische vader. Trea raakt ons elke keer rechtstreeks in het hart.' Lisette Thooft - auteur en rebalancer 'Ook bij mensen met een beperking gaat het eerst en vooral om mensen, altijd. Trea schreef met dit boek een treffend en ontroerend pleidooi voor de menselijke maat.' Bram Bakker - auteur, theatermaker en (ex)psychiater Trea van Vliet schreef honderden columns voor diverse kranten en tijdschriften. Ook schrijft ze biografieën en maakt ze boeken voor families waar iets te vieren of te herdenken valt. Rode draad in haar werk is: hoe doen we dat nou, leven? Dit altijd met een oog voor veelzeggende details, want de grote dingen tonen zich in de kleine dingen.

‘Niet de dood van Serge was mijn trauma, maar jouw verdriet’, zegt mijn dochter. Het is drieëntwintig jaar later. Tweeënhalf jaar was ze toen haar broertje geboren werd en overleed. Een lief klein meisje met een staartje op haar hoofd die haar mama kwam troosten. Veel boeken over babyverlies zijn gericht op ouders. Maar wat doet perinatale sterfte met de (vaak jonge) kinderen in het gezin? Kun je hen als ouder wel beschermen als je zelf zo intens verdrietig of wanhopig bent? Welke impact heeft de dood van een baby op de kinderen die hierna worden geboren? Brigit Nieuwenstein deelt haar persoonlijke ervaringen. Ook heeft zij met kinderen, ouders en professionals gesprekken gevoerd over (onverwerkt) verdriet als gevolg van babysterfte in het gezin. In haar analyses baseert Brigit zich op inzichten uit de psychosynthese en familieopstellingen. Mama, ik kom jou wel troosten is heftig én helder, en maakt een einde aan de eenzaamheid en het taboe rondom de dood van een baby. Het is ook een hoopvol boek met herkenbare verhalen en handreikingen voor ouders, broers en zussen. ‘Ik zou willen dat dit boek er zeven jaar geleden al was geweest, toen mijn pasgeboren zoontje overleed en ik me, naast mijn rouw, zoveel zorgen maakte over de impact van dit alles op mijn dochter.’ Jojanneke van der Kolk, psycholoog. ‘Steeds meer groeit het besef dat broertjes en zusjes die er niet meer zijn, er veel meer toe doen dan we ons lang hebben gerealiseerd... Mama, ik kom jou wel troosten komt dan ook precies op tijd.’ Bram Bakker, ex-psychiater en auteur van Gevoelige zielen en Oud zeer. Brigit Nieuwenstein (1962) is psychosynthesetherapeut, coach en trainer. Zij is moeder van Lenka (1994), Serge (1996 geboren en gestorven) en Jens (1999).

‘Niet de dood van Serge was mijn trauma, maar jouw verdriet’, zegt mijn dochter. Het is drieëntwintig jaar later. Tweeënhalf jaar was ze toen haar broertje geboren werd en overleed. Een lief klein meisje met een staartje op haar hoofd die haar mama kwam troosten. Veel boeken over babyverlies zijn gericht op ouders. Maar wat doet perinatale sterfte met de (vaak jonge) kinderen in het gezin? Kun je hen als ouder wel beschermen als je zelf zo intens verdrietig of wanhopig bent? Welke impact heeft de dood van een baby op de kinderen die hierna worden geboren? Brigit Nieuwenstein deelt haar persoonlijke ervaringen. Ook heeft zij met kinderen, ouders en professionals gesprekken gevoerd over (onverwerkt) verdriet als gevolg van babysterfte in het gezin. In haar analyses baseert Brigit zich op inzichten uit de psychosynthese en familieopstellingen. Mama, ik kom jou wel troosten is heftig én helder, en maakt een einde aan de eenzaamheid en het taboe rondom de dood van een baby. Het is ook een hoopvol boek met herkenbare verhalen en handreikingen voor ouders, broers en zussen. ‘Ik zou willen dat dit boek er zeven jaar geleden al was geweest, toen mijn pasgeboren zoontje overleed en ik me, naast mijn rouw, zoveel zorgen maakte over de impact van dit alles op mijn dochter.’ Jojanneke van der Kolk, psycholoog. ‘Steeds meer groeit het besef dat broertjes en zusjes die er niet meer zijn, er veel meer toe doen dan we ons lang hebben gerealiseerd... Mama, ik kom jou wel troosten komt dan ook precies op tijd.’ Bram Bakker, ex-psychiater en auteur van Gevoelige zielen en Oud zeer. Brigit Nieuwenstein (1962) is psychosynthesetherapeut, coach en trainer. Zij is moeder van Lenka (1994), Serge (1996 geboren en gestorven) en Jens (1999).

Verhalen en foto's van de Trijnen van nu: Utrechtse vrouwen die figuurlijk muren afbreken. Ze strijden voor een diverse en inclusieve samenleving en maken korte metten met vooroordelen en taboes.Geïnspireerd door de heldendaad van de zestiende-eeuwse Utrechtse Trijn van Leemput heeft Véronique Konings de verhalen opgetekend van de Trijnen van nu: ondernemende, creatieve, doortastende vrouwen die een grote dosis doorzettingsvermogen en lef hebben. Het zijn de verhalen over Utrechtse vrouwen die een verschil maken doordat ze trouw blijven aan zichzelf en daarvoor stáán. Ongeacht weerstand en tegenslag strijden ze voor hun idealen. Ze breken de muren af van onrecht, uitsluiting en discriminatie. En ze laten je zien dat waar muren worden gesloopt, verbinding, rechtvaardigheid, energie en leefbaarheid ontstaat. Deze universele verhalen over kracht en moed doen vooroordelen teniet en zullen je ongetwijfeld inspireren. De foto’s van de 22 vrouwen in Vrouwen die muren afbreken zijn gemaakt door topfotografe Ilvy Njiokiktjien.

Karien is moeder van negen kinderen. Als zij buitenshuis gaat werken groeit het besef dat de relatie met haar man niet gezond is. Ondanks een grote groep ingeschakelde professionals worden de problemen alleen maar groter, met een dramatische vechtscheiding en uithuisplaatsing van alle thuiswonende kinderen als gevolg. Karien is niet blijven hangen in zelfmedelijden en ellende. In dit boek laat zij de lezer van binnenuit meevolgen in haar proces van bewustwording. Ze geeft een openhartige inkijk in haar worstelingen rondom de schuldvraag en het incasseren van tegenslagen. Ze laat zien wat ze geleerd heeft over narcisme, geweldloze communicatie en onbewuste patronen. Met dit boek benadrukt Karien dat er altijd een uitweg is, ook al is de shit nog zo diep. Aan hulpverleners wil ze uitleggen waarom hun bemoeienis vaak niet helpt en hoe het beter kan.

Karien is moeder van negen kinderen. Als zij buitenshuis gaat werken groeit het besef dat de relatie met haar man niet gezond is. Ondanks een grote groep ingeschakelde professionals worden de problemen alleen maar groter, met een dramatische vechtscheiding en uithuisplaatsing van alle thuiswonende kinderen als gevolg. Karien is niet blijven hangen in zelfmedelijden en ellende. In dit boek laat zij de lezer van binnenuit meevolgen in haar proces van bewustwording. Ze geeft een openhartige inkijk in haar worstelingen rondom de schuldvraag en het incasseren van tegenslagen. Ze laat zien wat ze geleerd heeft over narcisme, geweldloze communicatie en onbewuste patronen. Met dit boek benadrukt Karien dat er altijd een uitweg is, ook al is de shit nog zo diep. Aan hulpverleners wil ze uitleggen waarom hun bemoeienis vaak niet helpt en hoe het beter kan.